T O E T S E N B O R D E N E N
M I C R O B I O L O G I E
Ik durf te beweren dat de Sony HB-F___ serie MSX2 computers
de beste toetsenborden voor MSX computers hebben. Die weke
Philips en Panasonic troep kan mij niet in vuur en vlam
zetten, noch kan ik mij lovend over beide inferieure
ramplanken uitspreken (alhoewel er toch wel aan te wennen
is).
U merkt het al, deze jongen heeft (nog) een Sony; een erg
oude Sony overigens. Wij praten hier over het tijdperk van
voor Methusalem toen ik met mijn in de jeugdjaren bijelkaar
geslijmde kwartjes en stuivers (mijn grootouders waren
altijd al wat ouderwets zonder besef van inflatie) tot
trotse bezitter maakte van wat toen de cr�me de la cr�me van
MSX technologie was.
Zelden heeft een toestenbord zo moeten lijden als onder mijn
regime. Heus, als er een Amnesty International voor
toetsenborden zou bestaan dan zou ik bovenaan de jaarlijkse
zwarte lijst staan als uiterst gemene tiran die zijn toetsen
jaar in jaar uit meedogenloos weet te onderdrukken
(doordrukken zou een beter woord zijn).
Maar helaas, zelfs Japanners kunnen niet iets maken dat
blijvend is. Mijn toetsenbord begon het te begeven, na jaren
van trouwe dienst. Het begon met een haperende BACKSPACE
toets (erg lastig overigens) en eindigde in een dramatische
huilbui toen ik op een gegeven moment alleen nog met een
hamer de BACKSPACE kon bewegen van positie te veranderen.
Tijd voor een schoonmaakbeurt. Met goed fatsoen de onderkant
verwijderd om daarna met de mond vol tanden te staan. Nog
nooit had ik zoveel (geborgde) schroefjes op 1 print
bijelkaar gezien. Vol goede moed toch maar de
schoevendraaier gepakt en aan het werk gegaan. Dat bleek
niet mee te vallen, mijn fysiotherapeut beschuldigde me er
later van dat ik een notoir bierdrinker moest zijn om op
zo'n leeftijd al zulke versleten polsen te kunnen hebben.
Affijn, de print liet uiteindelijk los en toen maakte ik de
kapitale fout door het hele zootje eens om te draaien. Mijn
mooie zwarte bureaublad lag plotseling bezaaid met stukjes
Alex. Duidelijk waren perioden van roos en nagelbijten in
mijn prille pubertijd zichtbaar als sedimentlagen in een
rivierbedding. Enkele reeds uitgestorven insektensoorten
bleken in gemummificeerde vorm tevoorschijn te komen en de
heren biologen zijn nog steeds bezig om alle nieuw ontdekte
mossen, schimmels en zwammen te klassificeren. Ik snap nu
wat men bedoeld met de uitspraak dat de computerbusiness
'leeft'.
Het is op zijn minst grappig dat de natuur zo'n grote
invloed op de computer industrie heeft. Wist u bijvoorbeeld
dat de term 'debuggen' stamt uit de jaren 50 toen men een
overklaarbare fout constateerde in een van de toen gangbare
buizen computers. Na heel veel speurwerk vond men het
probleem. Het bleek te gaan om een kevertje ('bug' in het
Engels) dat kortsluiting in de bedrading had veroorzaakt.
Laat u dus geen oor aannaaien als iemand meedeeld dat een
'debugger' een programma is. In werkelijkheid is het een
hoog opgeleide ingenieur die zich in onmogelijke bochten
wringt op zoek naar gebraden torretjes in kamergrote
computers.
Toen deze macabere wereld al zijn geheimen aan mijn
bureaublad had blootgegeven heb ik het maar eens kennis
laten maken met een afvalbak. Ik had al eens gehoord dat er
soms de meest wilde dingen in toetsenborden worden gevonden,
maar dat het zo erg is; nee dat had ik niet gedacht. Ik kan
niet zeggen dat ik het vreemd vond dat de BACKSPACE toets
het niet meer deed.
Overijverig dat ik was maakte ik de tweede kapitale blunder;
ik haalde de kontaktspray tevoorschijn. De print was nl.
voorzien van een aangebrachte zwarte substantie (ik vermoed
een koolstofmix) op de kontaktpunten voor de toetsen. De
toetsen blijken een soort membramen die door het indrukken
van een toets naar buiten worden geforceerd. Aan het
uiteinde van zo'n membraam hangt een klein zwart rondje dat
het feitelijke kontakt tussen de kontaktpunten op de print
maakt. Deze zwarte rondjes zijn van een nog niet nader
ge�dentificeerde materie. Ik vond die van de BACKSPACE toets
wat smerig en bedolf hem derhalve uit pure frustratie in
kontaktspray.
Dat had ik beter niet kunnen doen. Enig doorfluiten
(elektrotechnische term voor het meten van weerstand) leerde
me nl. dat de zwarte rondjes niet geleidend waren, maar dat
er een substantie op zit die dat wel is. Deze substantie had
ik bij de BACKSPACE toets dus weggespoten met het
oplosmiddel in de kontaktspray. Om deze fout te herstellen
heb ik een CODE toets opgeofferd (waar je toch 2 van hebt)
om deze met de BACKSPACE toets te vervangen.
Later had ik echter een ideetje. Ik schroefde de ramplank
weer open (daar gaan je polsen) en heb toen een uiterst
miniem klein stukje zilverfolie op het zwarte rondje van de
niet langer werkende CODE toets geplakt. Dat bleek genoeg om
de toets weer beter te maken dan hij ooit geweest is. Let
natuurlijk wel op dat de lijm alleen aan de goede kant van
de zilverfolie komt, want er zijn bij mijn weten niet zoveel
elektrisch geleidende lijmen.
Kortom, de toetsenborden van SONY's zijn uitstekend te
repareren. Ik wens potenti�le reperateurs veel succes bij
hun speurtocht door de sedimentlagen van hun lichamelijke
geschiedenis.
Alex van der Wal