pan_original_translation

ਗਿਰਜਾ ਅੱਜ ਫਿਰ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਨਾਲ ਲਾਇਆ ਸੀ.ਉਹੀ ਦੁਬਲੀ ਪਤਲੀ ਮੋਟੀ-ਮੋਟੀ ਅੱਖਾਂ ਤਿਖੀ ਨੱਕ ਅਤੇ ਸਾਉਲੇ ਰਂਗ ਵਾਲੀ ਔਰਤ.
ਪਿਛਲੇ ਤਿੰਨ ਮਾਹ ਵਿੱਚ ਇਹ ਔਰਤ ਸੱਤਵੀਂ ਬਾਰ ਆ ਚੁਕੀ ਹੈ.ਸੁਮਿਤਰਾ ਨੇ ਵੇਖਿਆ ਤਾਂ ਪਲ ਭਰ ਦੇ ਲਈ ਸਹਿਮ ਜਿਹੀ ਗਈ.ਕਾਲੇ ਸੂਟ ਵਿੱਚ ਇਹ ਔਰਤ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਚੁੜੇਲ ਨਾਲ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਲਗ ਰਹੀ ਸੀ.ਪਰ ਇਹ ਚਿੱਟਾ ਵੀ ਪਾ ਲੇ ਹੈ ਤਾਂ ਚੁੜੇਲ ਹੀ.ਕਿਸ ਤਰਾਂ ਉਸ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਖਾਵੇ ਚਲੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਸੁਮਿਤਰਾ ਨੇ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਸੋਚਿਆ.
ਇਹ ਬਿੱਟਰ-ਬਿੱਟਰ ਕੀ ਦੇਖੇ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ? ਭੀਤਰ ਜਾ ਅਤੇ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਦੋ ਪਿਆਲੀ ਚਾਹ ਬਣਾ ਕਰ ਲਾ.ਗਿਰਜਾ ਚੀਕਿਆ ਤਾਂ ਸੁਮਿਤਰਾ ਨੇ ਝਟ ਆਪਣੇਆਪ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਿਆ.ਉਹ ਤੇਜ਼ੀ ਜਿਹੇ ਰਸੋਈ ਦੀ ਵੱਲ ਮੁੜੀ ਸੀ.
ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਆਂਦੇ ਹੀ ਸੁਮਿਤਰਾ ਦੇ ਭੀਤਰ ਦਾ ਗਠ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਰਾਹ ਫਟ ਪੜਿਆ.ਇੱਕ ਬਾਰ ਤਾਂ ਉਹ ਫਫਕ ਪੜੀ ਸੀ.ਪਰ ਅਗਲੇ ਹੀ ਪਲ ਉਸਨੇ ਦੁਪੱਟੇ ਨੂੰ ਦੰਦਾਂ ਵਿੱਚ ਤੁੰਨ ਲਿਆ.ਕਿਤੇ ਰੋਣ ਦੀ ਅਵਾਜ ਗਿਰਜਾ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਖੈਰ ਨਹੀਂ.
ਪਹਿਲੀ ਬਾਰ ਜਦ ਸੁਮਿਤਰਾ ਦੇ ਰੋਣ ਦੀ ਅਵਾਜ ਗਿਰਜਾ ਦੇ ਕਨਾਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਗਰਜਦਾ ਹੋਇਆ ਭੀਤਰ ਆਇਆ ਸੀ – ਇਹ ਗੁਟਰਗੂੰ ਕੀ ਲਾ ਰਖੀ ਹੈ? ਬੰਦ ਕਰ ਇਹ ਮਗਰਮੱਛ ਦੇ ਹੰਝੂ.ਸੁਮਿਤਰਾ ਦੀ ਬਾਹਲੀ ਪਰਵਾਹ ਕਿਏ ਬਿਨਾਂ ਗਿਰਜਾ ਉਸ ਔਰਤ ਨੂੰ ਲੇਕਰ ਸਾਡੇ ਕਮਰੇ ਵਿੱਚ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ.
ਇਹ ਸਭ ਕੀ ਹੈ ਸੁਮਿਤਰਾ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਪਾ ਰਹੀ ਸੀ.ਉਸ ਦਾ ਜਿਸਮ ਠੰਡਾ ਪੜ ਗਿਆ ਸੀ.ਜਬਾਨ ਤਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਨੇ ਕੱਟ ਹੀ ਸੁਟੀ ਹੋ.
ਇੱਕ ਹੀ ਕਮਰਾ ਹੈ ਗਿਰਜਾ ਕੋਲ ਅਤੇ ਉਸ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉਹ ਪਰਾਈ ਔਰਤ ਨੂੰ ਲੇਕਰ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ.ਇਹ ਤਾਂ ਸੁਮਿਤਰਾ ਨੇ ਨਾ ਕਦੀ ਦੇਖਿਆ ਨਾ ਸੁਣਿਆ ਸੀ.ਆਪਣਾ ਇਹ ਮਲਾਲ ਉਹ ਕਹੇ ਵੀ ਕਿਸ ਤੋਂ.ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਤਾਂ ਤਮਾਸ਼ਾ ਬਣ ਕਰ ਰਹ ਜਾਵੇਗਾ.ਅੰਮਾ ਨਾਲ? ਨਾ-ਨਾ! ਰੋ-ਰੋ ਕਰ ਜਾਨ ਦੇ ਦੇ.
ਪੂਰੇ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਉਹ ਔਰਤ ਭੀਤਰ ਰਹੀ ਸੀ.ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਤਿੰਨ ਘੰਟੇ ਵਿੱਚ ਸੁਮਿਤਰਾ ਰਸੋਈ ਦੀ ਦੀਵਾਰ ਨਾਲ ਛਿਪਕਲੀ ਵਾਂਗ ਚਂਬੜ ਰਹੀ ਸੀ.ਉਸ ਔਰਤ ਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹੀ ਗਿਰਜਾ ਰਸੋਈ ਵਿੱਚ ਵੜਾ ਸੀ – ਕੁਛ ਦਾਲ-ਰੋਟੀ ਬਣਾਈ ਜਾਂ ਨਹੀਂ?
ਸੁਮਿਤਰਾ ਓਸੇ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਰਹੀ ਤਾਂ ਗਿਰਜਾ ਉਸ ਦੀ ਠੋਡੀ ਨੂੰ ਉਪਰ ਚੁੱਕਦੇ ਹੋਏ ਬੋਲਿਆ ਸੀ.
ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਦੁਪੱਟੇ ਨਾਲ ਪੁਂਝਦੀ ਹੋਈ ਸੁਮਿਤਰਾ ਉਠੀ ਸੀ.ਗਿਰਜਾ ਦੀ ਸਾਫ਼ ਜਿਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਨਰਮ ਵੀ ਪੜ ਗਈ.ਆਪਣੇ ਨੂੰ ਗਿਰਜਾ ਦੀ ਛਾਤੀ ਤੋਂ ਸਟਾਤੀ ਹੋਈ ਬੋਲੀ ਸੀ- ਮੈਂਨੂੰ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਛੱਡ ਦੇਵੇਗਾ ਤਾਂ?
ਲਿਖੋ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਪੜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ : ਚਾਹੇ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਹੋਏ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਪੜੇ ਜਾਣ ਦੀ ਗੱਲ ਹਜ਼ਮ ਨਾ ਹੋਵੇ ਪਰ ਹੈ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸੱਚ ।
ਕੰਪਿਊਟਰ ਦੇ ਦੁਆਰਾ ਅਜਿਹਾ ਕਰਣਾ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸੰਭਵ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ । 
ਇਹ ਸਾਫਟਵੇਯਰ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਲਿਖੇ ਹੋਏ ਵਿਸ਼ੇ ਨੂੰ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਕੇ ਪੜ੍ਹਨੇ ਦੀ ਸੁਵਿਧਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ।
ਇਸ ਨਾਲ ਹਿੰਦੀ ਵਲੋਂ ਅਨਜਾਨ ਪੰਜਾਬੀ ਪਾਠਕ ਕਿਸੇ ਹਿੰਦੀ ਪੁਸਤਕ ਜਾਂ ਲੇਖ ਆਦਿ ਨੂੰ ਇੱਕ ਝਟਕੇ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਬਦਲਾ ਵੇਖ ਸੱਕਦੇ ਹਨ ।
ਇਸ ਸਾਫਟਵੇਯਰ ਦੀ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਤੁਸੀ ਹਿੰਦੀ ਵਿੱਚ ਟਾਈਪ ਕੀਤੇ ਮੈਟਰ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਈ - ਮੇਲ ਕਰ ਸੱਕਦੇ ਹੋ ।
ਜੇਕਰ ਉਪਭੋਗਤਾ ਚਾਹੇ ਤਾਂ ਹਿੰਦੀ ਦੇ ਮੈਟਰ ਨੂੰ ਅਨੁਵਾਦ ਕਰਕੇ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਵੀ ਈ - ਮੇਲ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ।
ਯਹੋਵਾਹ ਦਾ ਵਚਨ ਜ਼ਿਂਦਾ ਹੈ ।
ਤੀਤੁਸ , ਫਿਲੇਮੋਨ ਅਤੇ ਇਬਰਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਲਿਖੀਆਂ ਪੱਤਰੀਆਂ ਦੀਆਂ ਝਲਕੀਆਂ ।
ਇਸ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਦਦ ਦੇਣ ਲਈ ਉਹ ਤੀਤੁਸ ਨੂੰ ਉੱਥੇ ਹੀ ਰੁਕ ਜਾਣ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ।
ਬਾਦ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ , ਤੀਤੁਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੱਤਰੀ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨਿਭਾਉਣ ਦੀ ਹਿਦਾਇਤਾਂ ਦਿੰਦਾ ਹੈ । 
ਪੌਲੁਸ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਪੱਤਰੀ ਮੈਸੇਡੋਨੀਆ ਤੋਂ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ।
ਸਾਧਾਰਨ ਯੁਗ 61 ਵਿੱਚ ਕੈਦ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਹੋਣ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਪਹਿਲਾਂ , ਪੌਲੁਸ ਫਿਲੇਮੋਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪੱਤਰੀ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ।
ਫਿਲੇਮੋਨ ਇੱਕ ਈਸਾਈ ਭਰਾ ਹੈ , ਜੋ ਕੁਲੁੱਸੇ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ ।
ਇਸ ਪੱਤਰੀ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਫਿਲੇਮੋਨ ਤੋਂ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਵਾਂਗ ਬੇਨਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ।
ਸਾਧਾਰਨ ਯੁਗ 61 ਦੇ ਆਲੇ - ਦੁਆਲੇ , ਪੌਲੁਸ ਯਹੂਦਿਯਾ ਵਿੱਚ ਰਹਣਵਾਲੇ ਇਬਰਾਨੀ ਭੈਣਾਂ - ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਇੱਕ ਪੱਤਰੀ ਲਿਖਦਾ ਹੈ ।
32 ਬਾਈਬਲ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਇੱਕ ਨਾਂ ਪੁਰਾਣੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਦੇ ਮਰਤਬਾਨ ਉੱਤੇ
18 ਪੂਰੇ ਦਿਲ ਨਾਲ ਯਹੋਵਾਹ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰੋ
ਇਸ ਲੇਖ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਜਵਾਬ ਮਿਲਣਗੇ ।
ਬਾਈਬਲ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਇੱਕ ਬਂਦੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਖੁਦ ਕਰਣੇ ਚਾਹਿਏ ।
ਜਿਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀ ਸੋਚ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਸਤ੍ਰਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਢਲੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ , ਉਸ ਲਈ ਸਭ ਕੁਝ ਸਾਫ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ।
ਪਰ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਸੋਚ ਅਤੇ ਵਿਵੇਕ ਭ੍ਰਿਸ਼ਟ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਹੈ , ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਅਸ਼ੁੱਧ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।
ਸਾਡੇ ਲਈ ਸਬਕ
ਇਸ ਦਾ ਸਹੀ ਜਵਾਬ ਸਾਨੂੰ ਇਹ ਸਮਝ ਕੇ ਮਿਲੇਗਾ ਕਿ “ ਸੱਭ ਕੁਝ ” ਕਹਿੰਣ ਤੋਂ ਪੌਲੁਸ ਦਾ ਕੀ ਮਤਲਬ ਸੀ ।
ਪੌਲੁਸ ਸਿਰਫ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਰ ਰਿਹਾ , ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਬਾਈਬਲ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ ਤੇ ਮਨ੍ਹਾ ਕਰਦੀ ਹੈ ।
ਪਰ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ , ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਵਿਵੇਕ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਕਰ ਫ਼ੈਸਲਾ ਕਰਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ ।
1 : 15 ​ — ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ “ ਸਾਫ ਲੋਗਾਂ ਲਈ ਸਭ ਚੀਜ਼ਾਂ ਸਾਫ , ਪਰ ਭਰਿਸ਼ਟਾਂ ਅਤੇ ਬੇਪਰਤੀਤਿਆਂ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਸਾਫ ਨਹੀਂ ” ?
ਪਹਿਲੀ ਸਦੀ ਦੀਆਂ ਮਸੀਹੀ ਔਰਤਾਂ ਵਾਂਗ ਅੱਜ ਵੀ ਭੈਣਾਂ ਦਾ “ ਚਾਲ ਚਲਣ ਅਦਬ ਵਾਲਾ ਹੋ , ਉਹ ਨਾ ਉਂਗਲ ਕਰਣ ਵਾਲੀਆਂ , ਨਾ ਬਹੁਤ ਮੈਂ ਦੀਆਂ ਗੁਲਾਮਾਂ ਹੋਣ , ਸਗੋਂ ਸੋਹਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸਿਖਾਉਣਵਾਲੀਆਂ ਹੋਣ । ”
ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਰਣ ਨਾਲ ਉਹ ਕਲੀਸਿਯਾ ਦੀਆਂ “ ਜਵਾਨ ਔਰਤਾਂ ” ਨੂੰ ਇਕੱਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਅਸਰਦਾਰ ਢੰਗ ਨਾਲ ਸਿੱਖਾ ਪਾਣਗੀਆਂ ।
ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਨੂੰ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੀ ਸੇਵਾ ਚੰਗੀ ਤਰਾਂ ਕਰਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲਦੀ ਹੈ ।
ਨਾਲ ਹੀ , ਅਸੀਂ ਇਸ ਬੁਰੀ ਸੰਸਾਰ ਤੋਂ ਵੀ ਦੂਰ ਰਹ ਪਾਉਂਦੇ ਹਾਂ ।
ਇਹ ਵੇਖ ਕੇ ਕਿ ਫਿਲੇਮੋਨ ਦੂਸਰਿਆਂ ਭੈਣਾਂ - ਭਰਾਵਾਂ ਨੂੰ ਹੌਸਲਾ ਦਿੰਦਾ ਸੀ , ਪੌਲੁਸ ਨੂੰ “ ਬਹੁਤ ਅਨੰਦ ਅਤੇ ਸ਼ਾਂਤੀ ਮਿਲੀ । ” ​ — ਫ਼ਿਲੇ .
ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਨੇਸਿਮੁਸ ਨੇ 1,400 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦਾ ਸਫ਼ਰ ਤੈ ਕਰਣ ਲਈ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਦੇ ਪੈਸੇ ਚੁਰਾਏ ਹੋਣ ।
ਉਹ ਸੱਚ - ਮੁੱਚ ਫਿਲੇਮੋਨ ਦੇ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦਾ ਨਾ ਸੀ ।
ਪਰ ਰੋਮ ਵਿੱਚ ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਉਨੇਸਿਮੁਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਮਸੀਹੀ ਬਣਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਦਿੱਤੀ ।
15 , 16 ​ — ਪੌਲੁਸ ਨੇ ਫਿਲੇਮੋਨ ਤੋਂ ਉਨੇਸਿਮੁਸ ਨੂੰ ਆਜ਼ਾਦ ਕਰਣ ਲਈ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ?
ਪੌਲੁਸ ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਦੇ ਰਾਜ ਦਾ ਪ੍ਰਚਾਰ ਕਰਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭੂ ਯਿਸੂ ਮਸੀਹ ਦੇ ਵਿਖੇ ਉਪਦੇਸ਼ ਦੇਣ ਦੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਲੱਗਾ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ।
ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਟੰਗ ਨਹੀਂ ਸੀ ਅੜਾਉਣੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਜਿਵੇਂ ਗ਼ੁਲਾਮੀ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ ।
ਸਾਡੇ ਲਈ ਸਬਕ
ਫਿਲੇਮੋਨ ਦੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਮਸੀਹੀ ਸਭਾਵਾਂ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ ।
ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਕਾਰਨ ਸਾਨੂੰ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਿੰਤਾ ਨਹੀਂ ਕਰਣੀ ਚਾਹਿਦੀ ।
ਬਾਪੂ ਜੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵੇਲਿਆਂ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣਾਇਆ ਕਰਦੇ
ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਪੁੱਤਾਂ ਕੋਲ ਸਿਰਫ ਦੋ ਹੀ ਰਾਹ ਹੋਇਆ ਕਰਦੇ .. ਫੌਜ ਜਾਂ ਫਿਰ ਵਾਹੀ ..!
ਨਿੱਕਾ ਚਾਚਾ ਜੀ ਫੌਜ ਵਿੱਚ ਸੀ ... ਪੈਂਠ ਦੀ ਜੰਗ ਵੇਲੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਪਿੰਡ ਆਇਆ .. ਉਹ ਵੀ ਅਚਾਨਕ .. ਘੜੀ ਦੀ ਘੜੀ ਮਿਲ ਵਾਪਿਸ ਮੁੜਨ ਲੱਗਾ .. ਬਾਡਰ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰ ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਜੰਗ ਅਜੇ ਜਾਰੀ ਏ .. ਮੁੱਕਦੀ ਏ ਤਾਂ ਆਵਾਂਗਾ .. ਪਰ ਉਹ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਆਇਆ !
ਅੱਜ ਪੂਰੇ ਪੰਜ ਦਿਨਾਂ ਮਗਰੋਂ ਨਿੱਕੇ ਦਾ ਹਸਪਤਾਲੋਂ ਫੋਨ ਆਇਆ ..
ਆਖਣ ਲੱਗਾ ਘੜੀ ਦੀ ਘੜੀ ਆਵਾਂਗਾ ... ਮੈਂ ਉਸਦੀ ਮਨਪਸੰਦ ਖੀਰ ਬਣਾਈ ..
ਨਿੱਕਾ ਪੋਤਰਾ ਸਵਖਤੇ ਦਾ ਉੱਠ ਬਾਰੀ ਨਾਲ ਲੱਗ ਪਿਓ ਦਾ ਇੰਤਜਾਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ..
ਨੂੰਹ ਅਜੀਬ ਜਿਹੀ ਕਸ਼ਮਕਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੀ .. ਕਦੀ ਖੁਸ਼ ਹੁੰਦੀ ਤੇ ਕਦੀ ਉਦਾਸ .. ਕਦੀ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ..! ਪਰ ਉਹ ਅੱਜ ਵੀ ਮਿੱਥੇ ਸਮੇਂ ਤੇ ਨਾ ਆਇਆ .. ਫੋਨ ਵੀ ਬੰਦ .. ਅਸੀ ਆਸ ਲਾਹ ਦਿੱਤੀ .. ਫੇਰ ਅਚਾਨਕ ਬਿੜਕ ਹੋਈ .. ਬਾਹਰਲਾ ਗੇਟ ਖੜਕਿਆ .. ਉਹ ਭੱਜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨੂੰ ਗਈ .. ਗੇਟੋਂ ਬਾਹਰ ਬੇਂਚ ਤੇ ਬੈਠੇ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਓਥੇ ਹੀ ਰੋਕ ਦਿੱਤਾ .. ਫੇਰ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਦੂਰੋਂ ਹੀ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਗੱਲੀ ਲੱਗਾ ਰਿਹਾ ..
ਪੁੱਛਿਆ ਅੰਦਰ ਨਹੀਂ ਆਣਾ ..!
ਕਹਿੰਦਾ ਨਹੀਂ ਬਸ ਇਥੋਂ ਹੀ ਮੁੜ ਜਾਣਾ ..
ਫਿਰ ਬਾਹਰ ਬੈਠੇ ਨੇ ਹੀ ਦੋ ਕੂ ਚਮਚੇ ਖੀਰ ਦੇ ਖਾਦੇ .. ਰਾਜਮਾਂਹ ਚੌਲ ਦਾ ਸੁਆਦ ਚੱਖਿਆ ..!
ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਫਲਾਇੰਗ ਕਿਸ ਕੀਤੀ .. ਬਹੁ ਵੱਲ ਨਜ਼ਰ ਭਰ ਵੇਖਿਆ ਤੇ ਫਿਰ ਚਿੱਟਾ ਕੋਟ ਪਾਏ ਹਸਪਤਾਲ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਾ ਹੋਇਆ ਇੰਨੀ ਗੱਲ ਆਖ ਤੁਰਦਾ ਬਣਿਆ ਕੇ ਜੰਗ ਜੇ ਜਾਰੀ ਹੈ .. ਮੁੱਕੀ ਤਾਂ ਆਵਾਂਗਾ ..” 
ਦੋਸਤੋ ਕੌਣ ਆਖਦਾ ਕੇ ਜੰਗ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਡਰਾਂ ਤੇ ਹੀ ਲੜੀ ਜਾਂਦੀ ਏ ..
ਕੁਝ ਜੰਗਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਾਲ ਵੀ ਹੁੰਦੀਆਂ .. ਆਪਣੇ ਜਜਬਾਤਾਂ ਨਾਲ .. ਪਰ ਇਹਨਾਂ ਜੰਗਾਂ ਵਿੱਚ ਹੁੰਦੇ ਧਮਾਕੇ ਸਿਰਫ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੀ ਸੁਣਾਈ ਦਿੰਦੇ ਨੇ ..!
ਮੈਂ ਤੀਸਰੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਸੀ ਉਸ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ, ਬਚਪਨ ਦੇ ਦਿਨ ਸੀ ਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀ ਦਾ ਬਹੁਤਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ 
ਪੜ੍ਹਦੇ ਪੜ੍ਹਦੇ 6ਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ ਅਜੇ ਵੀ ਬਚਪਨ ਸੀ ਪਰ ਦੁਨੀਆਂਦਾਰੀ ਨੂੰ ਥੋੜ੍ਹਾ-ਬਹੁਤ ਸਮਝਣ ਲੱਗ ਗਏ ਸੀ। 
ਬਹੁਤੇ ਯਾਰ ਦੋਸਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮੇਰੇ, ਆਪਣੀ ਮਸਤੀ ਵਿੱਚ ਮਸਤ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ। 
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਛੇਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਆਇਆ ਮੇਰਾ ਸੈਕਸ਼ਨ ਬਦਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। 
ਉਸ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਮੇਰੀ ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਵਾਲਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਸੀ 
ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਸਹਿਮਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ 
ਉਦੋਂ ਅਚਾਨਕ ਪੰਜਾਬੀ ਵਾਲੀ ਮੈਡਮ ਮੈਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦੀ ਤੇ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਕਹਿੰਦੀ 
ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਡਰ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀਆਂ ਦੀ ਗਿਣਤੀ ਮੁੰਡਿਆਂ ਜਿੰਨੀ ਹੀ ਸੀ
ਮੈਂ ਕਵਿਤਾ ਪੜ੍ਹਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਤਾਂ ਅਚਾਨਕ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਇੱਕ ਦਮ ਇੱਕ ਕੁੜੀ ਵੱਲ ਗਿਆ 
ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਮਾਸੂਮੀਅਤ ਬੱਚੇ ਵਰਗੀ ਸੀ 
ਉਸ ਨੂੰ ਮੇਕ-ਅੱਪ ਜਾਂ ਫਿਲਟਰ ਲਾਉਣ ਦੀ ਜ਼ਰੂਰਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੀ ਹੋਣੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਚੰਗੀ ਹੀ ਐਨੀ ਸੀ ਕੀ ਸੋਹਣਾ ਪਣ 
ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬਹੁਤ ਨਿੱਕਾ ਰਹ ਜਾਂਦਾ 
ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੈਂ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਉਸਨੂੰ ਵੇਖਿਆ 
ਉਸ ਦਾ ਧਿਆਨ ਮੇਰੇ ਵਲ ਨਹੀਂ ਗਿਆ 
ਉਹ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝੀ ਹੋਈ ਸੀ 
ਕੁਝ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਉਸਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਉਸਨੂੰ ਕਦੀ ਬੁਲਾਇਆ ਨਹੀਂ ਸੀ 
ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਣ ਦੀ ਹਿੰਮਤ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪੈਂਦੀ
ਇੱਕ ਵਾਰ ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਦਾ ਕੰਮ ਪੂਰਾ ਕਰ ਕੇ ਨਹੀਂ ਗਿਆ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਮੈਡਮ ਨੇ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਦੀ ਕਾਪੀ ਤੋਂ ਕੰਮ ਕਰਣ ਲਈ ਕਿਹਾ 
ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੋਇਆ ਕੀ ਅੱਜ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਕਾਪੀ ਲੈ ਲਵਾਂਗਾ 
ਇਸ ਬਹਾਨੇ ਉਸ ਨਾਲ ਬੋਲਚਾਲ ਤਾਂ ਹੋਵੇਗਾ
ਮੈਂ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਉਸ ਵੱਲ ਵਧਿਆ 
ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਤਾਂ ਇੰਝ ਧੜਕ ਰਿਹਾ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਪ੍ਰਪੋਜ਼ ਕਰਣ ਲਈ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੋਵਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਅਵਾਜ਼ ਦੇਣ ਤੇ ਜਦੋਂ ਉਸਨੇ ਪਲਟ ਕੇ ਦੇਖਿਆ ਤਾਂ ਇੱਕ ਪਲ ਮੈਨੂੰ ਏਦਾਂ ਲੱਗਾ ਜਿਵੇਂ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਸਵਰਗ ਕਸ਼ਮੀਰ ਮੇਰੇ ਵਿੱਚ ਸਮਾਂ ਗਿਆ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਅੱਗੋ ਉਸਨੇ ਮਿੱਠੀ ਜਿਹੀ ਆਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਕਾਪੀ ਦੇਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਦਿੱਤਾ 
ਮੈਂ ਆਪਣਾ ਮੁਰਝਾਇਆ ਚਿਹਰਾ ਲੈ ਕੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ 
ਮੈਨੂੰ ਮਾੜਾ ਵੀ ਬਹੁਤ ਲੱਗ ਰਿਹਾ ਸੀ ਪਰ ਇੱਕ ਓਰ ਖੁਸ਼ੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਹੋ ਰਹੀ ਸੀ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਬੁਲਾਇਆ ਤਾਂ ਹੈ...
ਦੇਖਦਿਆਂ ਕਰਦਿਆਂ ਦੋ ਸਾਲ ਬੀਤ ਗਏ
ਉਸਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਹੀ ਇੰਨਾਂ ਚੰਗਾ ਲਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਮਨ ਹੀ ਮਨ ਉਸ ਨਾਲ ਕਈ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਲੈਂਦਾ 
ਉਹ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖ ਸੀ, ਚੁੰਨੀ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਤੇ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਤੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸਿਮਰਨ ਪਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। 
ਮੈਂ ਉਸ ਦੀ ਪਸੰਦ-ਨਾਪਸੰਦ ਹਰ ਚੰਗੀ ਮਾੜੀ ਆਦਤ ਯਾਦ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ 
ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾਂ ਕੱਲੇ ਬੈਠੇ ਹੋਏ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਗੁਣ ਗਣਾਉਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ
ਮੈਂ ਹੁਣ ਅੱਠਵੀਂ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਸੀ 
ਉਹ ਕਈ ਵਾਰ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਸਵੇਰ ਵੇਲੇ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਭਜਨ ਕੀਰਤਨ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੀ 
ਉਸਨੂੰ ਗਾ ਕੇ ਭਜਨ ਕੀਰਤਨ ਕਰਣਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਬਹੁਤ ਪਸੰਦ ਸੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਸ ਸਮੇਂ ਹਰਮੋਨੀਅਮ ਸਿੱਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਤਾ
ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਹੀ ਪੱਕਾ ਦੋਸਤ ਬਣ ਚੁੱਕਾ ਸੀ ਜੋ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦਾ ਸੀ 
ਘਰ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਸੀ 
ਮੈਂ ਕਈ ਵਾਰ ਉਸ ਬਾਰੇ ਵਿੱਚ ਉਸ ਮਿੱਤਰ ਕੋਲੋਂ ਪੁੱਛਦਾ ਰਹਿੰਦਾ
ਮੈਂ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਉਸ ਦੇ ਸਾਈਡ ਵਾਲੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਂਚ ਤੇ ਬੈਠਣਾ ਪਸੰਦ ਕਰਦਾ ਸੀ 
ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਰਣ ਨਾਲ ਮੈਨੂੰ ਇੱਕ ਵੱਖਰੀ ਹੀ ਖੁਸ਼ੀ ਮਿਲਦੀ ਸੀ
ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਟੀਚਰ ਦੇ ਕਹਿਣ ਤੇ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਉਸ ਤੋਂ ਕਾਪੀ ਲੈਣ ਗਿਆ 
ਮਨ ਵਿੱਚ ਫਿਰ ਬਹੁਤ ਡਰ ਸੀ 
ਹੋਰ ਵੀ ਕਲਾਸ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਣ ਤੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਉਂ ਮਨ ਘਬਰਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ 
ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਉਸ ਕੋਲੋਂ ਕਾਪੀ ਲੈਣ ਲਈ ਗਿਆ ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਮਿੱਠੀ ਅਵਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਬੋਲੀ ਦੱਸੋ ਕਿਹੜੀ ਕਾਪੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਜੋ ਕਾਪੀ ਚਾਹੀਦੀ ਸੀ ਉਹ ਲੈ ਕੇ ਵਾਪਸ ਆ ਗਿਆ 
ਉਸ ਸਮੇਂ ਮੈਨੂੰ ਐਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖੁਸ਼ੀ ਸੀ ਕੀ ਮੈਂ ਬਿਆਨ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ, ਇਸ ਤਰਾਂ ਕਾਪੀ ਦੇਣ ਦੇ ਬਹਾਨੇ ਵੀ ਉਸ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਕੇ ਆਇਆ
ਉਸ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਮਨ ਵਿੱਚੋਂ ਥੋੜਾ ਬਹੁਤ ਡਰ ਦੂਰ ਹੋ ਚੁੱਕਾ ਸੀ 
ਸਾਡੀ ਬਹੁਤੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਤਾਂ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਹੁੰਦੀ ਬਸ ਸਕੂਲ ਦਾ ਕੰਮ ਪੁੱਛ ਲੈਣਾ ਕੋਈ ਕਾਪੀ ਲੈ ਲੈਣੀ ਅਜਿਹੀਆਂ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਹੁੰਦੀਆਂ ਸਨ ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ ਮਨ ਨੂੰ ਇੱਕ ਹੌਸਲਾ ਸੀ ਕੀ ਗੱਲ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਹੈ… ਉਹਨੂੰ ਛੂਣਾ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੀ ਗੱਲ ਕਦੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਅੱਖਾਂ ਪਾ ਕਰ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕੀਤੀ 
ਇੰਨੀਂ ਮਹਿਮਾ ਸੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ